Cool'luktan Asosyalliğe

Cool olmak son derece etikili ancak bir o kadar da tehlikeli bir durum.
"Nasıl yani Buk nasıl nasıl nasıl anlat bize ?" dediğinizi duyamıyorum çünkü kimse demeyecek, olsun. Örneğin o kadar cool'um ki bu yazıyı birilerinin okuması için ekstra çaba göstermeyeceğim.(facebookta paylaştı) Bu cool hareketim yazımı Matrix'in 0100010101 leri arasına gömecek. Ancak ben "hah onlar kaybeder" diyeceğim. İşte hayatın içinden ufak bir cool kesit. Denge, momentum, statik, kuantum bu işin içinde hepsi var. Eğer ayarı kaçırırsanız bir odanın içinde klavyenizi öperken bulursunuz kendinizi. Dikkat etmek lazım. Pişman mıyız? Tabiki değiliz. Pişman olmayı sevmeyiz. Cool'uz çünkü biz.

Önce cool olunur, aynanın karşısına geçilir "hah cool'um ben" denir. Sonra okula gidilir, kimseye selam verilmez, sürekli öne bakılır, kürsü çaprazda kalırsa da gerekirse duvara bakılır. Bu tavırlar insanlar tarafından merak edilir. " Ne ayak bu yea?" şeklinde. Şansınız varsa biraz da eliniz yüzünüz düzgünse kimsenin konusamadığı gizemli erkek/kız olursunuz. Ancak zaman ilerler ve ilerledikçe bir kaç kişiyle tanışmanız gerekir. İnsan doğasının bir gereğidir bu. Sizin normal sadece cool bir insan olduğunuzun belgesidir.
Ben konuşmadım.. İşte şerit burda koptu. Güneş doğudan battı, büyükayı takımyıldızında gruplaşmalar yaşandı artık her şey değişmişti. Gel gelelim benim bu duruma uyum sağlamam her şeyi iyice çıkmaz bir hale soktu. Hali hazırda bitiklerden oluşan arkadaş çevrem, gün içinde harcayabileceğim düşük kotalı enerjim ve salondaki panjurun bozulması da tabiki bu durumlara önayak oldu. Yaşam alanına güneş girmeyen bir insanın ne kadar tehlikeli olabileceğini o an anladım.

Ne olursa olsun, her gün yeni bir güneş doğmuyor aynı güneş doğuyor.. O yüzden umut yok. Sonsuza kadar bitik bir insan olarak arkadaş çevremle müthiş bir uyum içinde yaşayacağım. Hiç yokla aynıdır.


Take care.